دانلود کلیپ کودک آزاری در مهد کودک اردبیل
شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز):وقتی پدر و مادر ها ناچارند صبح تا شب بدوند تا حداقل ها را تأمین کنند و مجبورند فرزند دلبندشان را به مهد بسپرند، هنگامی احساسات و عواطف در اثر ارتقای بیش از اندازه پول و مادیات رنگ باخته و افزایش جمعیت، کوچک شدن منازل، کاسته شدن فرزندان و عواملی از این دست، موجب رونق گرفتن خانه های سالمندان شده، آیا توقع زیادی است که از نهاد مسئولی چون بهزیستی، نظارت سفت و سخت بخواهیم؟
به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)،چه بخواهیم و چه در صدد ردش برآییم، نشانه های زشت دنیای ماشینی به سرعت در جامعه مان در حال رشد هستند؛ نشانه هایی تأسف بار که جا دارد به سرعت در برابر تکثیرشان واکنش نشان دهیم اما خلاف آن را می بینیم. به گزارش «تابناک»، در روزهای گذشته، انتشار ویدئویی از کودک آزاری در مهدکودکی در کشورمان، سر و صدای بسیاری به پا کرد و موجی از نگرانی، به ویژه برای پدران و مادران شاغل به بار آورده است. این فیلم ـ که به پایان متن پیوست شده است ـ به قدری دلخراش و ناراحت کننده بود که به سرعت در برخی رسانه های فارسی زبان جهانی بازنشر یافت و موجبات نگرانی فراگیرتری را فراهم آورد، حال آنکه معلوم نبود رویداد در کدام نقطه از کشورمان به ثبت رسیده، مربوط به چه زمانی است و چندین و چند پرسش مشابه دیگر. آن گونه که از شواهد پیدا بود، فردی پنهانی از غذا دادن یکی از مربیان مهد به کودکی خردسال فیلم تهیه کرده تا شاید به این روش نشان دهد چگونه می توان با سنگدلی هرچه تمام تر، کودکی را میان پا ها مهار کرد تا نتواند بگریزد و بعد با کتک زدن و گرفتن بینی، مجبورش کرد غذا خورده یا آنچه در دهنش می ریزند، همراه با گریه مداوم ببلعد! ناگفته پیداست چنین صحنه ای آه از نهاد هر پدر و مادری در خواهد آورد؛ اما ظاهرا مربی مهد اینقدر این کار زشت را هر روز تکرار کرده که به این حد بسنده نکرده و حتی از کوبیدن مشت بر سر و سینه کودک و بلند کردنش با گرفتن موی سر هم دریغ ندارد؛ از اینجای کار به بعد ما می مانیم و موجی از نفرت و انبوهی از پرسش های بی پاسخ. البته این پرسش ها امروز پاسخ یافتند؛ رویداد کمتر از یک هفته پیش در مهدکودکی در اردبیل، توسط یکی از مربیان آن مهد به تصویر در آمده و آن گونه که مسئولان بهزیستی استان خبر داده اند، مهد تعطیل و خاطیان به مراجع قضایی ارجاع داده شدند و جز پدر و مادر برخی کودکان، مسئولان بهزیستی نیز از ایشان شکایت کرده اند. به نظر مشکل، ولو بسیار تلخ بود و فراموش ناشدنی، در آستانه فرجام یافتن و حل و فصل قرار گرفته است، اما این نگاه، جز خوش بینی محض به ماجرا، چیز دیگری نیست. به این بخش از سخنان خانم احمدیان، مدیرکل بهزیستی استان اردبیل درباره این رویداد دقت کنید تا ماجرا بهتر دستتان بیاید: «ساعت ۱۲ ظهر همان روز بلافاصله اکیپ های کار شناسی به مهد کودک ستایش اعزام شدند و مدیر مهد به همراه مربی و خدمه مهد دعوت شده و از آن ها توضیحاتی در این زمینه خواسته شده است که این موضوع در قالب کار گروه های بررسی جزو اولویت های کاری ما قرار گرفت و ما بلافاصله موضوع را به صورت کتبی به ریاست سازمان و مسئولان استانی اعلام کرده و خواستار تعیین تکلیف در این زمینه شدیم » . آنچه روشن است، اعلام موضوعی تا این اندازه بدیهی به ریاست سازمان، آن هم از ریاست بهزیستی استان که سمت «مدیرکل» را یدک می کشد، نشان می دهد که نه تنها نظارت بر مهدهای کودک تا چه اندازه سست است، بلکه ثابت می کند اصولا مدیران عالی رتبه این سازمان، نه تنها به قوانین و وظایف محوله به درستی آگاه نیستند، بلکه به نوعی منتظرند تا مساله ای رخ دهد و بعد از آن به دنبال راه حل بگردند. این ماجرا شاید بهترین نمونه برای نشان دادن فراموش شدن نقش نظارتی مسئولان بر مجموعه هایی باشد که باید با نظارت ایشان فعالیت کنند، ولی از این مثال تلخ تر و جانسوز تر هم هست. جنایتی که روزنامه شهروند از وقوع آن در شمال کشور خبر داده، از نمونه های تلخ تری است که عدم نظارت پدیدار می سازد. اینکه دو پرستار در خانه سالمندان از صدا شدن شبانه توسط پیرمرد به ستوه بیایند و غافل از دوربین های مداربسته، تلاش کنند با کتک زدن پیرمرد را ساکت کنند، نمونه دردناکی از قتل است که باور کنید، شاید بهترین استقرا برای اثبات خشونت های پنهان فراوان در این مجموعه ها با افراد بی پناه باشد. انگار چه بخواهیم و چه به هزار روش برای ردش متوسل شویم، نشانه های زشت دنیای ماشینی به سرعت در جامعه مان در حال رشد هستند و ما به جای قدرتمند تر کردن رویکردهای نظارتی برای کاستن اثرات شوم این زندگی های همیشه کاری، در خواب طولانی هستیم. وقتی پدر و مادر ها ناچارند صبح تا شب بدوند تا حداقل ها را تأمین کنند و مجبورند فرزند دلبندشان را به مهد بسپرند، هنگامی احساسات و عواطف در اثر ارتقای بیش از اندازه پول و مادیات رنگ باخته و افزایش جمعیت، کوچک شدن منازل، کاسته شدن فرزندان و عواملی از این دست، موجب رونق گرفتن خانه های سالمندان شده، آیا توقع زیادی است که از نهاد مسئولی چون بهزیستی، نظارت سفت و سخت بخواهیم؟ آیا زیاده خواهی است که انتظار داشته باشیم نه تنها مدیران این نهاد با قوانین و مقررات آشنایی کامل داشته باشند، بلکه آنگونه این مسائل را به زیرمجموعه ها گوشزد کنند که هر کسی جرأت نکند هر کاری دلشان خواست، با ناتوانان تحت امر انجام دهد؟ براستی چرا در حاشیه اعلام مقابله با افراد خاطی در مهدی که فیلم آن منتشر شد، به ویژه حالا که رئیس کل سازمان بهزیستی و همه مدیران عالی رتبه در جریان امر قرار گرفته اند، راه های نظارتی را بازگو نکرده و با خط و نشان کشیدن برای خاطیان، خودی نشان ندهیم؟! دانلود
