بوهمین چیست؟ چه کسی در ایران با این سبک هنرمندی می‌کند؟

بوهمی یا کولی‌وار (به انگلیسی: Bohemian) در اروپا به کسانی گفته می‌شود که با روشی غیرمتعارف همراه با مردمان هم مرامشان که اغلب به مسائلی از قبیل ادبیات، هنر و موسیقی علاقه‌مندند، زندگی می‌کنند. این شیوه زندگی دربرگیرنده کسانی است که بی خانمان و همواره در سفر، ماجراجو و ولگرد هستند. کولی وار در این معنا اولین بار در قرن ۱۹ در ادبیات انگلیسی، برای توصیف زندگی غیر متعارف هنرمندان، نویسندگان، موسیقی سازها و روزنامه‌نگاران فقیر و به حاشیه رانده شده در شهرهای بزرگ اروپایی ظاهر شد. کولی منش ها اغلب دیدگاه‌هایی بی پروا و ضد نهادهای موجود داشتند که از مظاهر آن می‌توان به عشق آزاد، صرفه جویی و ساده زیستی و گاهی فقر خودخواسته اشاره کرد. لغت بوهمی در اوایل قرن ۱۹ در فرانسه ظاهر شد، هنگامی که نویسندگان و هنرمندان شروع به گردآمدن در نواحی ارزان قیمت شهرها و محله‌های کولی‌ها کردند. بوهمی، لغتی معمول در فرانسه برای توصیف کولی‌ها بود که اغلب یا مستقیماً از بوهمیا آمده بودند یا مسیر آمدنشان از بوهمیا گذشته بود.

تاریخچه سبک بوهو

سبک بوهو یا بوهمین به سبک کولی وار معروف است. اما چرا؟ زیرا این سبک زندگی مهاجرانی بود که از منطقه ای به نام بوهمیا در چک به مناطق دیگر کوچ می کردند. به دلیل تفاوت بسیار زیادی که این سبک با سبک غالب در کشور مقصد داشت، خیلی زود همه متوجه آن می شدند. و به آن سبک کولی وار میگفتند. در ابتدا این سبک عجیب بود اما مانند هر جرقه ی دیگری این مدل از زندگی نیز وارد دنیای معماری، هنر، طراحی لباس و دیزاین شد. با الهام از سبک بوهمین نقاشی ها و طراحی های لباس بسیاری انجام شده است. و در زمینه ی معماری داخلی سبک چیدمان مردم بوهمیا و استفاده ی آن ها از رنگ و نور مورد توجه قرار گرفت.

رنگ ها در سبک بوهمین

در حالی که هیچ گونه اصول و قاعده ای در مورد تزئینات بوهمیان وجود ندارد. اما رنگ های خاکی گرم، پر رنگ و جسورانه مانند رنگ فلزات و جواهرات در این سبک بسیار رایج است. قطعا شما در مورد رنگ‌ هایی مانند قهوه ای تیره، سبز و یا خاکستری به عنوان رنگ های پایه فکر می کنید . سپس اکسسوری به رنگ های بنفش سیر، نارنجی آتشین و آبی کهربایی را برای طراحی دکوراسیون به این سبک در نظر می گیرید. با تصویرگران پویا اندیش همراه باشید.

لیلا اسلامی از نمایشگاه «بوهیمیا» و سبک بوهمین می‌گوید 

لیلا اسلامی: نقاشی تحصیل کردم و مبانی هنر‌های تجسمی که پایه دروس تجسمی است برای من بسیار جذاب بود. بازی‌های خط و نقطه مرا به خود جلب می‌کرد و بعد‌ها که مطالعات مردم‌شناسی و معماری داشتم همه این‌ها با هم ترکیب شدند و پایه کارم شکل گرفت.

اسلامی افزود: کار‌های من ماهیت تکثیر دارد و تکثیر خصیصه هنر معاصر است. همچنین در تابلو‌ها روایت وجود دارد و می‌خواستم با استفاده از بازی خط و نقطه این روایت را به صورت پیدا و پنهان مطرح کنم. زیست فردی هر انسان شامل تعلقات خاطری می‌شود که با آن زندگی می‌کند و در کار‌های من نیز چیز‌های آشنایی هست که مخاطب می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند.

اسلامی ادامه داد: مردم هر منطقه با رفتار و سنت‌های خاصی زندگی می‌کنند و زیست فردی مشخصی دارند. جذابیت‌های خاصی که در زندگی مردم وجود دارد را به صورت یک طراحی عینی در کار‌هایم آوردم و عنوان نمایشگاه من نیز به این موضوع اشاره دارد که مطالعات مردم‌شناسی در کار‌هایم پررنگ است. آداب و سنن و شیوه زندگی مردم مناطق مختلف را مطالعه کردم و این‌ها با چیز‌های دیگری مانند یک پلان از فیلم سینمایی، منظره و... ترکیب شده است و در نهایت فضایی ایجاد شده که خلاقیت در آن رخ داده است.

او با بیان اینکه معماری برایش بسیار جذاب است گفت: بنا‌های مختلف که ممکن است برای دیگران هم آشنا باشند در این آثار به کار رفته‌اند و مخاطب هم اگر با آن‌ها آشنا باشد ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.

او با اشاره به روایت‌گر بودن آثارش گفت: یک موقعیت یا روایت در تابلو‌های من می‌چرخد و تکرار می‌شود اما در هر اثر پایان متفاوتی دارد، یا نتیجه اتفاقی که در یک تابلو رخ داده در کار بعدی دیده می‌شود. در این آٍثار روایت‌های شخصی، اجتماعی و... با هم ترکیب می‌شوند و زمانی که این‌ها را باهم ترکیب می‌کنم شکل نهایی به وجود می‌آید و دیگر نمی‌توانم بگویم آنچه کشیده‌ام داستان شاهنامه است یا چیز دیگری است.

اسلامی درباره روند شکل‌گیری آثار خود گفت: ابتدا طراحی اولیه را با رنگ روغن به صورت عینی و دقیق روی بوم انجام می‌دهم و بعد رنگ‌گذاری و ساخت و ساز انجام می‌شود. در لایه‌های بعدی که می‌خواهم همه این‌ها را به هم وصل کنم شابلون‌هایی درست می‌کنم و بازی خط و نقطه را انجام می‌دهم. بخش‌هایی از آنچه کشیده‌ام زیر این خط و نقطه‌ها پنهان می‌شود و بخش‌هایی آشکار می‌ماند. این بخش آخر بسیار در کار‌هایم تأثیرگذار است و تغییرات زیادی ایجاد می‌کند. گاهی اوقات ناگهان به آنچه می‌خواهم می‌رسم و احساس می‌کنم کار را باید در آن لحظه تمام کنم، اما گاهی اوقات این تغییرات ممکن است کار را خراب کند و مجبور شوم مدت طولانی دوباره روی آن کار کنم. در مجموع ریسک این کار خیلی بالاست اما در روند و شکل نهایی کارم خیلی مؤثر است.