بزرگان ایران چه لهجه ای داشتند؟

به گزارش شمانیوز، سعیده شجاع‌رضوی عضو هیئت علمی و استادیار پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری در نشست تخصصی هفته پژوهش با موضوع ساختار هجا در گویش مشهدی عنوان کرد: پژوهش حاضر در قالب طرحی میدانی به بررسی ساخت هجایی گویش مشهدی پرداخته و داده‌های زبانی این پژوهش حاصل مصاحبه با 20 گویشور مشهدی شامل زن و مرد بین سنین 60 تا 80 سال و کم سواد است.

وی با اشاره به اینکه این پژوهش به شیوه‌ توصیفی تحلیلی و در گردآوری داده‌ها سه عامل شمّ زبانی پژوهشگر، مصاحبه با گویشوران و منابع مکتوب موجود در این زمینه مورد استفاده قرار گرفت است، تصریح‌کرد: اگر بخواهیم گونه‌ مشهدی امروز که در بین مردم رایج است را در تقسیم بندی لهجه و گویش بر اساس تعاریف فوق قرار دهیم، باید اصطلاح لهجه را به کار ببریم.

شجاع رضوی ادامه داد: زیرا با تفاوت واژگانی و آوایی اندکی مواجه می‌شویم، حتی کاربران سعی در پنهان کردن و تصحیح آن را دارند اما آن مشهدی که نگارنده سعی در حفظ و ثبت آن داشته است، حاکی از گویشی دارای نظام آوایی، ساخت واژی و نحوی خاص خود است که طبق تعاریف زبانشناسان می‌توان آن را گویش نامید و بخش‌هایی از تفاوت‌های نظام آوایی و ساخت واژی  آن در پژوهش حاضر مشاهده شد.

وی خاطرنشان کرد: مهمترین نتیجه‌ بحث حاضر وجود هجای کوتاه در گویش مشهدی است به این شکل که گویشوران هجاهای کشیده را با فرایند درج واژگانی تبدیل به هجای کوتاه می‌کنند تا در نظام آوایی این گویش قابل تلفظ شود.

عضو هیئت علمی پژوهشکده زبان‌شناسی، متون و کتیبه‌ها با بیان‌اینکه گویش مشهدی یادآور سخن بزرگانی چون رودکی، فردوسی، عطار و خیام است، گفت: گویش مشهدی یکی از گویش‌های فارسی دری است که بسیاری از واژه‌های کهن فارسی و ساختار زبانی آن در این گویش مشاهده می‌شود.

علی رمضانپور