میکاپ جذاب ژاله صامتی | کی باورش میشه این خانم ژاله صامتی باشد

به گزارش شمانیوز : ژاله صامتی بازیگر سینما و تلویزیون متولد 14 فروردین ماه سال 1351 در تهران است و اصلتا لر اهل شهر ازنا است. او مدرک رشته تئاتر از دانشکده هنر دارد و بازیگری را از سال 1368 شروع کرده است.

علاقه به بازیگری در ژاله صامتی از دوران کودکی شکل گرفت و به گفته خودش از همان دوران کودکی هر کسی در مورد شغل آینده اش از او سوال می کرد و پاسخ او فقط بازیگری بود.

ژاله صامتی بازیگری را با تئاتر شروع کرد و برای نخستین بار در سال 1368 در نمایش کاکا سیاه در تئاتر شهر به روی صحنه رفت.

نخستین فیلمی که ژاله صامتی در آن ایفای نقش کرد فیلم دت در سال 1372 بود و باز خوبی که در این فیلم داشت باعث شد در پروژه های بعدی هم حضور پیدا کند و سال بعد در فیلم دشت ارغوانی به عنوان بازیگر نقش اول انتخاب شد.

اولین تجربه حضور در تلویزیون، بازی در سریال یحیی و گلابتون در سال 1375 به کارگردانی اصغر آبگون بود..

ژاله صامتی: من عاشق دخترهایم هستم و وقتی با هم  هستیم حسابی بهمان خوش می‌گذرد. در واقع ما یک اکیپ زنانه هستیم. (می‌خندد) سه زن از سه نسل متفاوت ولی با مشترکات بسیار زیاد. من دهه پنجاهی هستم و دختر بزرگم، یاس دهه هفتادی و دختر کوچکم، نیاز دهه هشتادی است. الان روند زندگی به حدی سرعت گرفته است که دو نفر با فاصله سنی هفت، هشت ساله را هم می‌توان از دو نسل مجزا دانست.

یاس: من احساس می‌کنم ما بیشتر با هم دوست هستیم.  این حس را هم نسبت به مادرم دارم و هم نسبت به خواهرم. اختلاف سنی‌ام با خواهرم باعث نمی‌شود با او احساس صمیمت نکنم. البته به هرحال علایق متفاوت وجود دارد ولی نه آنقدر که بخواهد در صمیمت و احساس دوستانه‌مان خللی ایجاد کند. نیاز خیلی از حرف‌هایش را به من می‌زند و من هم همیشه از هم‌صحبتی با خواهرم لذت می‌برم.

نیاز: من هم احساس دوستی با مامانم و یاس دارم. همیشه  از اتفاقاتی که در مدرسه پیش بیاید با خواهرم صحبت می‌کنم. در کل حرف‌هایم را بیشتر به مامان و یاس می‌گویم.

ژاله صامتی: اگر یک بازیگر دنیای مادر بودن را تجربه کند به  او در ایفای نقش یک مادر خیلی کمک خواهد کرد. مابازیگران بسیاری داشته‌ایم که نقش مادر را داشته اند و خوب هم بازی کرده‌اند اما اگر تجربه مادر بودن در دنیای حقیقی را داشته باشند حسی که روی صحنه یا جلوی دوربین ظاهر می‌شود هم حقیقی خواهد بود.  خود مادر بودن خارج از هر شغل و هر حیطه‌ای به نظرم از موهبت‌های بزرگی است که خداوند به یک زن بخشیده. این حس آنقدر شیرین و خوشایند است که با هیچ چیز دیگری نمی‌توانم مقایسه‌اش کنم.