مبارزه مجلسی ها با فساد یا چینش خودی ها؟!
کنترل فساد باید یکی از اولویت‌های اصلی مجلس یازدهم باشد. پدیده فساد در طول یک قرن گذشته گریبان‌گیر دولت‌ها بوده و نحوه مبارزه با آن، دغدغه بسیاری از متفکران و دلسوزان کشور بوده است.
از نگاه اقتصادی، فساد یکی از عواملی است که باعث بازدارندگی رشد اقتصادی می‌شود؛ پدیده‌ای که آثار منفی کمی و کیفی بسیاری بر تخصیص بهینه منابع و در نتیجه بر رفاه عمومی می‌گذارد. فساد سبب افزایش نابرابری‌ها، کاهش سوددهی تولید و افزایش اقتصاد دلالی و رواج شیوه‌های غیرمتعارف کسب درآمد می‌شود. ناامیدی و سرخوردگی قشرهای محروم جامعه و کاهش سطح تولید، افت رشد اقتصادی و اشتغال‌زایی، از دیگر تبعات این موضوع است و انتظار می‌رفت که مجلس یازدهم بجد با این معضل مبارزه کند.
اما آیا مبارزه با فساد یعنی مبارزه با صنعت؟ آیا می‌توان برای چینش افراد خود دست به مقابله با صنعتی مانند فولاد مبارکه زد و اسم آن را مبارزه با فساد گذاشت؟ آیا با زیر و رو کردن قراردادهای یک شرکت و رو کردن یک قرارداد هفت میلیاردی می‌توان با فساد مبارزه کرد؟ آیا تحقیق و تفحص از شرکت فولاد مبارکه باید زمانی آغاز شود، که بحث فساد در شهرداری گذشته تهران هنوز هم مورد بحث فعالان سیاسی و اقتصادی کشور است؟ آقایان نماینده آیا اولویت‌های خود را شناخته‌اند؟
بله، درست است؛ مسئله شفافیت، ضروری‌ترین بستر برای ممانعت از بروز فساد و بعد از آن در راه مبارزه با این موضوع است. نبود شفافیت، از دلایلی است که به فساد در انواع زمینه‌های آن دامن می‌زند که یکی از کارکردهای شفافیت در حوزه‌های عمومی است. با اطلاعاتی که دولت‌ها در اختیار شهروندان قرار می‌دهند، به آنها این امکان را خواهند داد که از آنچه شرکت‌های دولتی و خصولتی انجام می‌دهند، آگاه شوند و با داشتن این اطلاعات، امکان مقایسه، تحلیل و نقد برای مردم فراهم می‌شود، اما آیا شفافیت و مبارزه با فساد را آن هم در سال رونق جهش تولید باید با شرکتی صنعتی آغاز کرد که در شرایط تحریم‌های فلج کننده اقتصادی، خدمات نوینی برای کشور در سطح داخلی و خارجی داشته است؟
آقایان، تنها ورود افراد سالم به عرصه‌های مختلف برای ممانعت از بروز فساد، مشکل را حل نمی‌کند، بلکه باید زمینه‌های ساختاری حفظ و نگهداری نهاد سالم را مهیا کنیم تا بتوان مسائل را کنترل کرد. اگر برترین و سالم‌ترین افراد را هم به‌کار بگیریم، اما فرایند کنترل و نظارت نداشته باشیم، باز هم شاهد بروز فساد خواهیم بود، اما شما چشمتان را بر روی این قواعد و فسادهای چندین هزار میلیاردی بسته‌اید و دست به افشاگری‌های چند میلیاردی زده‌اید!
مگر نه اینکه اولین راه مبارزه با فساد، ورود سیستم قضائی است؟ مگر می‌شود بدون اصلاح نظام قضائی و ایجاد شفافیت، با فساد مبارزه کرد؟ آقایان نماینده، منزل نهایی رسیدگی به تمامی اختلافات قوه قضائیه است نه صفحه توئیتر شما. مبارزه با فساد در همه زمینه‌ها و موضوعات مرتبط با آن هیچگاه نظام‌مند نبوده و استمرار نداشته است که متأسفانه در دستور کار جدی هیچکدام از قوای سه‌گانه نیست.
مسئله بعدی ایجاد فضای رقابتی کسب‌وکار، حذف امتیازهای ویژه و قوانین دست‌وپا گیر و مداخلات دولتی و مبارزه با رانت است که بدون آنها نمی‌توان فقط به برخورداری از سیستم قضائی و نظارتی برای مبارزه با فساد امیدوار بود. باید یک مجموعه هماهنگ در این مسیر عمل کند. هماهنگی و تدوین برنامه‌ای که این اقدامات را توأمان پیش ببرد، انتظار و اولویتی جدی برای مجلس یازدهم است که با اظهار نظرها و اقدامات اخیر آنها، باید از آن قطع امید کرد.
در تمامی ادوار تاریخ معاصر، تمامی مسئولان سیاسی، ورزشی و فرهنگی کشور انتظار داشته‌اند که هرگاه در راهی قدم برداشته‌اند، رسانه‌ها نیز پشت آنها باشند و اگر همراهی نکنند، خود فروخته خطاب می‌شوند. روز گذشته یکی از نمایندگان استان اصفهان در صفحه توئیتر خود -که رسانه‌ها از فعالیت در آن محروم‌اند- با افتخار و به زعم خود فسادی میلیاردی را از فولاد مبارکه افشا کرده و رسانه‌های استان را به سکوت و تحت امر بودن این کارخانه صنعتی متهم کرده است.
آقای نماینده، به فرض که این حرف شما درست باشد؛ زمانی که روزنامه و رسانه‌های محلی به دلیل نبود پول تعطیل می‌شدند، شما و دوستانتان کجا بودید؟ اصلاً آماری دارید که چه تعداد خبرنگار در کشور بیکار شده‌اند؟ وقتی در عصر طلایی مطبوعات، روزنامه‌های کشور یکی پس از دیگری به دلیل همین سکوت نکردن توقیف می‌شدند کدام یک از شما برای حمایت از آنها به میدان آمدید؟
بله، همه ما می‌خواهیم فساد از این کشور برچیده شود؛ زیرا یکی از عوامل رونق اقتصادی، مبارزه با فساد سازمان یافته است، اما نه اینکه به اسم مبارزه با فساد به فکر چیدن افراد خود در دولت بود.
منبع: ایمنا
