یوسا در آن سالها بیشتر به کتابهایی متمایل بود که کمتر مایه تأمل روح و بیشتر انگیزه عمل بودند، تمایل به رمانهایی که در آنها باور در پسزمینه بودند و نه جانشینی برای عمل.