چرا غرق کردن ناو هواپیمابر تقریبا غیرممکن است؟

ناوگان آمریکا در حال حاضر متشکل از ۱۱ ناو هواپیمابر است که ده فروند از آن‌ها متعلق به کلاس نیمیتز هستند. فقط یکی از آن‌ها از جدیدترین کلاس ناو‌های هواپیمابر این کشور، یعنی کلاس فورد است. هزینه ساخت هر ناو کلاس فورد نزدیک به ۱۲ میلیارد دلار است که بیشتر از کل هزینه نظامی یک سال کشور‌هایی مانند ترکیه و پاکستان است. علاوه بر آن، هزینه عملیاتی این ناو‌ها نیز بسیار زیاد است و برآورد می‌شود که سالانه بیش از ۱ میلیارد دلار باشد. با در نظر گرفتن این اعداد و ارقام مشخص می‌شود که حفاظت از ناو هواپیمابر برای کشور دارنده آن بسیار مهم است.

مشخصات یک ناو هواپیمابر

یک ناو هسته‌ای متداول در کلاس نیمیتز دارای ۲۵ عرشه است که مانند یک پشته پنکیک لایه لایه در کنار هم قرار گرفته اند و صد‌ها محفظه در سراسر آن پراکنده شده اند تا جلوی نفوذ آب را بگیرند. نیمیتز ۳۳۲.۸ متر طول دارد (بیش از سه برابر طول زمین فوتبال) و عرشه پروازی آن بیش از ۴۰۰۰ متر مربع است. ارتفاع آن ۷۶ متر است و در صورت بارگیری کامل حدود ۱۰۰ هزار تن آب را جابجا می‌کند.

دلایل مختلفی وجود دارند که غرق کردن یک ناو را سخت می‌کنند؛ از اندازه آن گرفته تا نحوه ساخت آن که با هدف بقا صورت گرفته است. به گفته برایان کلارک، کارشناس دفاعی در مرکز ارزیابی‌های استراتژیک و بودجه (CSBA) و افسر سابق نیروی دریایی آمریکا، در صورتی که زرادخانه بسیار زیادی به کار گرفته شود و زمان کافی برای استفاده از آن تسلیحات وجود داشته باشد، می‌توان یک ناو هواپیمابر را غرق کرد.

تجهیزات و تسلیحات همراه یک ناو هواپیمابر

ناو‌های هواپیمابر به تنهایی عمل نمی‌کنند. آن‌ها بخشی از یک ناوگروه تهاجمی بسیار بزرگتر هستند که معمولاً شامل یک رزمناو مهجز به موشک هدایت شونده، چند ناوشکن مجهز به موشک هدایت شونده و حداقل یک زیردریایی تهاجمی با موتور اتمی است که در آب‌های زیر ناوگان گشت زنی می‌کند.

رزمناو همزمان که به عنوان نوک نیزه عمل می‌کند، مسئول هماهنگی شبکه دفاعی یکپارچه ناوگروه هم هست. رزمناو‌ها مجهز به سامانه تسلیحاتی آگیس هستند که قادر به دفاع مستقل در برابر تهدیدات هوایی و سطحی و همگام سازی و اجرای حملات علیه دشمن است.

علاوه بر این، هر دو پدافند عامل و غیرعامل شامل حسگرها، موشک‌های هدایت شونده با رادار، و تفنگ‌های ۲۰ میلی‌متری گاتلینگ که ۵۰ گلوله در ثانیه شلیک می‌کنند، برای محافظت از ناو استفاده می‌شوند. از هواپیما‌های رادار هشدار اولیه که می‌توانند برای شناسایی تهدید‌های دوردست فرستاده شوند (و رادار و ارتباطات را مختل کنند) گرفته تا بالگرد‌های مجهز به سامانه‌های تشخیص دهنده جنگ افزار‌های زیرسطحی، سطحی و ضد مین، ناو‌های هواپیمابر بهترین حفاظت را در میان تمام شناور‌های روی سیاره زمین دارند. این ناو‌ها همچنین به تفنگ ها، موشک و سامانه‌های خودکاری مجهزاند که آتش به اختیار عمل می‌کنند.

طراحی بدنه و امکانات کمکی

اگر نیروی نظامی کشوری به نحوی موفق به شکستن تمام خطوط حائل شود، باید با چندین لایه زره فولادی که از تمام طرف‌های بدنه ناو محافظت می‌کند، مقابله کند. به علاوه، از آنجایی که یک ناو هواپیمابر بسیار بزرگ است، برای آنکه غرق شود، باید بیشتر محفظه‌های ضد آب آن را نابود کرد. اگر تنها یک محفظه آسیب ببیند و آب وارد آن شود، می‌توان از ورود آب به سایر محفظه‌ها جلوگیری کرد و به این ترتیب ناو شناور می‌ماند.

علاوه بر محفظه ها، ناو هواپیمابر تجهیزات دیگری هم برای کنترل آسیب دارد. سامانه‌های سرکوب آتش، پمپ‌های تخلیه آب، و ژنراتور‌های اضطراری کمک می‌کنند که آسیب به حداقل برسد. با در نظر گرفتن تمام این موارد، غرق کردن یک ناو هواپیمابر حتی اگر غیرممکن نباشد، بسیار دشوار است.