مرد بی‌ادعایی که می‌توانست مدعی باشد
تنها کسی که توانست درگیری دقایق پایانی شهرآورد شماره ۹۱ را به اتمام برساند کریم باقری بود.
به گزارش خبرنگارشمانیوز و به نقل از فوتبالی: دقیقه ۹۲ شهرآورد بود که بین سیامک نعمتی و سیاوش یزدانی درگیری به وجود آمد. لحظاتی بعد فرشاد احمدزاده، شجاع خلیل زاده، احمد نوراللهی، داریوش شجاعیان، روزبه چشمی و عارف غلامی وارد گود شدند و بازی به جنجال کشیده شد. آندره‌آ استراماچونی و محسن خلیلی به زمین آمدند اما کسی که توانست به جنجال پایان دهد، کسی نبود جز کریم باقری.
ستاره اسبق تیم ملی ایران و مربی کنونی پرسپولیس با فریادهای خود بازیکنان تیمش را از مهلکه دور کرد. او با دست جلوی دهان نعمتی را گرفت. نوراللهی را هول داد و اجازه دخالت به شجاع نداد. همه چیز در چند ثانیه تمام شد. باقری برای جلوگیری از زد و خورد بازیکنان و همچنین جریمه نشدن شاگردانش دست به این کار زد و نشان داد چرا حضورش در پرسپولیس واجب است. باقری در زمان بازیگری‌اش، آرام بود ولی به یک‌باره با شوت‌های سهمگینش، سکوت را می‌شکست و خودنمایی می‌کرد. حالا هم در قامت یک مربی، بی‌حاشیه و آرام است اما ناگهان فریادهایش، نقش همان شوت‌ها را ایفا می‌کند.
مرد بدون ادعایی که می‌توانست مدعی باشد
بدون تردید بعد از رفتن برانکو می‌توانست داعیه سرمربی‌گری داشته باشد. هم سبقه بازیگری‌اش درخشان بود و هم محبوب هواداران، هم تجربه لازم را کسب کرده بود و هم بازیکنان قبولش داشتند ولی این کار را انجام نداد. حتی وقتی شایعه‌اش به وجود آمد بی‌اعتنا از کنارش گذشت. باقری به خوبی از توانایی‌های خود باخبر است و به همین دلیل هم اصراری به نفر اول بودن نداشت. او استاد تعادل است و نمی‌خواهد عزت نفسش لکه‌دار شود. همین رفتارهای سنجیده بوده که کریم را اینگونه محبوب کرده است.
برقراری نظم با فریادهای به موقع
یک بار پیام صادقیان در اعتراض به عدم حضورش در زمین، روی نیمکت رفتار خوبی از خود نشان نداد. یک‌باره باقری از جایش بلند شد و با چند فریاد، بازیکن جوان را سر جای خود نشاند. درگیری محمدرضا خانزاده و سوشا مکانی با یک هوادار پرسپولیس را به یاد دارید؟ ویدیویی منتشر شد که کریم بر سر سوشا فریاد می‌زند: «اینجا چاله میدان نیست که بخواهی با همه دعوا کنی.» اگر او نبود قطعا اتفاقات بدتری رخ می‌داد. چند ماه قبل در میکسدزون ورزشگاه شهدای شهر قدس هم در اعتراض به هرج و مرج ورزشگاه، با فریادهایش مدیرانِ در خواب را بیدار کرد. او می‌داند که چه زمانی و در چه مکانی باید به ماجرا ورود کند. زمان‌شناس است و فریادهایش برقرار کننده نظم. فریادهایی که پایان دهنده درگیری‌ها و بی نظمی‌ها است.
او را همه قبول دارند
با اینکه بسیار جدی به نظر می رسد و سگرمه هایش در هم است اما آقا کریم را همه قبول دارند. بازیکنان به شدت دوستش دارند و مدیران هم به او احترام می‌گذارند. برانکو رفت اما خیلی زود به مرد امین گابریل کالدرون تبدیل شد؛ آنها می‌دانند که کریم عاشق پرسپولیس است و قرار نیست حاشیه‌ای به وجود بیاورد یا نقش آلترناتیو را برایشان بازی کند. او وظایف خود را انجام می‌دهد و کاری به کار کسی ندارد. برای محبوب ماندن و به اصطلاح تیتر شدن، مصاحبه نمی‌کند و دعوای زرگری یا جنگ رسانه ای به راه نمی‌اندازد.
حضور کریم در پرسپولیس واجب است
آنقدر بی‌حاشیه و آرام است که حضورش در اکثر مواقع به چشم نمی‌آید و برخی بر این باورند که بود و نبودش تاثیری در کار پرسپولیس ندارد ولی کافیست مدتی کریم باقری را از پرسپولیس بگیرید تا متوجه شوید چقدر بودنش در کنار تیم موثر و غیر قابل انکار است. اگر او نبود سیامک نعمتی و فرشاد احمدزاده با استقلالی‌ها وارد درگیری جدی فیزیکی می شدند و شهرآورد به کل زیر سوال می‌رفت. سوشا با آن هوادار درگیر می‌شد؛ پیام صادقیان مقابل برانکو قد علم می‌کرد و اقتدارش را زیر سوال می برد و ... اما کریم و فریادهایش بودند تا فریادرس باشند. او همیشه این‌چنین بوده و همیشه اینطور خواهد ماند؛ آرام و بی حاشیه با شوت‌ها و فریادهای ناگهانی و تسلیم کننده.
