کولاک مهدی ترابی در پرسپولیس | ترابی این ستاره پرسپولیس را احیا می کند؟

به گزارش شمانیوز،‌ مهدی ترابی یکی از ستاره های محبوب پرسپولیس است مهدی ترابی پس از جدایی حیی و در چند مسابقه اخیر حسابی درخشیده است حال درخشش مهدی ترابی اسماعیلی فر راه نیز راه انداخته است.

با اینکه دانیال اسماعیلی‌فر به نوعی یکی از معدود بازیکنان بدون جانشین در ترکیب پرسپولیس به حساب می‌آید اما در نیم فصل دوم با هوش و حواس بیشتری در ترکیب تیمش حاضر شده و به میدان رفته است.

دانیال با علم به اینکه بعد از تغییر در راس کادر فنی احتمال هرگونه جابجایی در ترکیب وجود دارد از شروع نیم فصل دوم شرایط بهتری در ترکیب سرخ‌ها پیدا کرده است.

او در بازی اراک یکی از بهترین بازیکنان تیمش بود و در دو مصاف با تراکتور و ذوب آهن نیز نمایش قابل قبولی ارائه داد که نشان می‌دهد اصلا دوست ندارد جایگاهش در ترکیب اصلی را از دست بدهد.

دانیال در یک فصل و نیم گذشته مورد حمایت کامل یحیی گل‌محمدی بود و با توجه به شناختی که گل‌محمدی از او داشت و در ذوب آهن و تراکتور با این بازیکن کار کرده بود هموره از دانیال در ترکیب اصلی استفاده می‌کرد مگر اینکه مصدوم یا محروم باشد.

در حال حاضر غیر از دانیال تنها بازیکنانی که قابلیت حضور در دفاع راست خط دفاعی چهارنفره پرسپولیس را دارند وحدت حنانوف و فرشاد فرجی هستند که هیچ کدام بازیکن تخصصی آن پست به حساب نمی‌آیند و بیشتر به عنوان استاپر یا دفاع یارکوب سمت راست در خط دفاع سه نفره قابلیت بازی دارند.

با این وجود دانیال می‌داند که اگر دیر بجنبد، احتمال جابجایی او وجود دارد، اما اصلا دوست ندارد جایگاهش را از دست بدهد و بیشتر تلاش می‌کند تا عنصری تعیین کننده در ترکیب تیمش به حساب بیاید.

اسماعیلی‌فر حالا و از بازی قبل با ذوب آهن مهدی ترابی را به عنوان وینگر پیش‌روی خود می‌بیند و باید با او هماهنگ شود تا در حرکات ترکیبی فاز حمله مشارکت بیشتری داشته باشد و شاید همکاری با ترابی برای او نیز بهتر شود. البته دانیال در این بازی پوریا آریاکیای باتکنیک را پیش روی خود می‌دید و بیشتر تمرکزش را در امور تدافعی گذاشته بود که نمره قبولی هم گرفت، اما توقع از اسماعیلی‌فر حضور فعال در فاز حمله و کارهای ترکیبی و ارسال‌هایی است که بوی گل بدهد.

از سوی دیگر اگر قرار به فیکس شدن عبدالکریم حسن در دفاع چپ باشد شاید دانیال باید بیشتر روی امور تدافعی تمرکز کند، چرا که امکان حملات مداوم از دو جناح فراهم نیست و یکی از مدافعان کناری باید در زمین خودی بماند و دیگری در حمله حضور فعال داشته باشد.