گفت‌وگو با تهیه‌کننده ملاقات با حسین(ع)»
مدیر شبکه نسیم می‌خواست اعمال سلیقه کند؛ نپذیرفتیم! / کسی دنبال اتاق فکر نیست
تهیه‌کننده برنامه «ملاقات با حسین(ع)» که پیش‌تر برنامه «با حسین(ع) حرف بزن» از او گرفته شده بود، معتقد است «اتاق فکر» گمگشته این روزهای برنامه‌سازی مذهبی در تلویزیون است و می‌گوید: ما بیشتر به سمت دکورهای بزرگ رفته‌ایم اما در محتوا پیشرفت زیادی نداشتیم!
محمد امین پرواس تهیه‌کننده برنامه «ملاقات با حسین(ع)» و تهیه‌کننده سابق برنامه «با حسین(ع) حرف بزن»، در گفت‌وگویی با ایسنا درباره ضرورت برنامه‌سازی جذاب و به‌روز در مناسبت‌های مذهبی در تلویزیون و نمایش خانگی گفت: امروزه در فضایی زندگی می‌کنیم که به واسطه تکنولوژی و یک تلفن همراه، محتوای بسیاری جلوی چشممان است، مواردی که حتی بعضا بودجه‌های عجیب و غریبی به آنها اختصاص پیدا کرده و دغدغه‌های خاص خودشان را دارند. در این شرایط، برای اینکه مخاطب بتواند ویدئویی را دنبال کند، طبیعتاً باید اقتضائات او در نظر گفته شود اما متأسفانه وقوع این اتفاق در حوزه‌های مختلف آسان نیست. ما گاهی حتی نیاز مخاطب را احساس نمی‌کنیم و گاهی تصمیم‌گیران حتی نیازش را نیز احساس نمی‌کنند. به همین دلیل است که کمتر شاهد کارهای فاخر اجتماعی و فرهنگی هستیم و تولید این کارها، نیازمند اتاق فکرهای طولانی مدت و تیمی است.
محتوای ما در جامعه اثر عکس دارد
پرواس پیش‌تر برنامه «با حسین(ع) حرف بزن» را به مدت هشت سال تهیه و پخش کرده بود، اما فصل جدید این برنامه در تلویزیون، توسط تیم دیگری در حال تولید است.
او با بیان اینکه مخاطبان هوشمندند و محتواهایی که طلب می‌کنند، محتواهای به روز است، اظهار کرد: اصل داستان این است که ما باید متناسب با نگاه مخاطب کار کنیم و رسیدن به این امر، مستلزم دغدغه داشتن سیاستگذاران است. چیزی که گاهی مردم را بدبین می‌کند، این است که مخاطب باید ببینید که عملکرد منِ برنامه‌ساز، با فضای مذهبی‌ام همسان است و چون گاهی این اتفاق نمی‌افتد، تاثیرگذاری محتوای ما در جامعه اثر عکس دارد.
چرا در برنامه‌سازی نگاه بالا به پایین داریم؟
پرواس سپس بیان کرد: طبیعتاً مخاطب امروز اگر حتی از حوزه فنی تولید محتوا چیزی نداند، می‌داند نور، صدا و تصویر با چه کیفیتی تولید می‌شود و این درحالی است که این موارد، گاهی به واسطه کمبود بودجه مورد توجه قرار نمی‌گیرد. درر بحث محتوا، هم محتوایی در فضای مذهبی درست کار می‌کند که حس مشترکی با مخاطب تولید کند اما متاسفانه چون معمولا نگاه بالا به پایین در برنامه‌سازی داریم، مخاطب نمی‌تواند با برنامه ارتباط برقرار کند. اگر از جنس دغدغه مردم صحبت نکنی و از نگاه بالا به پایین و منبری صحبت کنی، برنامه ارتباطی با مخاطب برقرار نمی‌کند.
به باور وی، تولید برنامه مناسب، مستلزم آن است که سازنده همراه و کنارِ مخاطب بنشیند و از جایگاه او به موضوعات بپردازد. این چیزی است که در محتوای برنامه سازی مسئله است.
در برنامه «ملاقات با حسین(ع)» ما با یک جامعه مواجهیم
وی با اشاره به برنامه «ملاقات با حسین(ع)» بیان کرد: ما هم در زمینه محتوا، هم فنی و تولید با توجه به اینکه در طول مدت ۹ سال به اشکال مختلف فعالیت داشتیم، تجربه‌ای پشت کارمان وجود دارد. آن چیزی که به ظاهر دیده می‌شود، یک فرم ساده مرتب و منظم است. در سه آیتمی که داریم، نگاهمان این است محتوا را از دید افراد مختلف بیان کنیم. جنس برنامه «ملاقات با حسین(ع)» یا «با حسین(ع) حرف بزن» این بوده که بگوییم امام حسین (ع) با همه آدم‌های جامعه ارتباط دارد و می‌شود او را دوست داشت. این جمله را ما در سه آیتم در برنامه پیاده کرده‌ایم. آیتم اول گفت و گوی اسکایپی است که تجربه آن را از قبل داشته ایم. گفت‌وگو با افراد غیرمسلمان در خارج از ایران که پیدا کردن آنها و سوژه یابی آنها زمان‌بر بود. شما ابتدا یک کشیش مسیحی، یک فرد زرتشتی و یا فردی که دین ندارد اما با امام حسین(ع) ارتباط دارد و حس دارد را می‌بینید و از او می‌شنوید و سپس وارد آیتم و گفت‌وهایی می‌شوید که تلاش کرده با آدم‌های مختلف جامعه ارتباط بگیرید و می‌بینید روی صندلی در برنامه، رفتگر یا چای ریز روضه امام حسین (ع) حضور دارد، دکتر روانشناس و افراد با پوشش‌های مختلف کنار هم نشسته اند، آن هم بدون اجبار یا تلاش خاص. در هر قسمت هر کدام از مهمانان از حال و جنس ارتباطشان با امام حسین (ع) می‌گویند، رخدادی که خروجی آن می‌تواند این باشد که ما با یک جامعه به همان شکل که هست مواجه هستیم.
مدیر شبکه نسیم درخواست‌هایی داشت که نمی‌توانستیم ادامه بدهیم
پرواس در پاسخ به اینکه تا چه میزان برنامه «ملاقات با حسین(ع)» را در رقابت با برنامه سابق خود که («با حسین(ع) حرف بزن») که از تلویزیون پخش می‌شود، ساخته است؟ اظهار کرد: اساساً نیت ما از همان ابتدا و در سال ۹۴ که با بودجه شخصی سراغ ساخت «با حسین(ع) حرف بزن» رفتیم این نبود که به هر روشی به دنبال دیده شدن و یک اتفاق شخصی باشیم. به همین دلیل هیچگاه کار زرد و حاشیه‌داری هم انجام ندادیم. این در حالی است که متأسفانه برنامه‌هایی را می‌بینیم که به هر ریسمانی چنگ می‌زنند که مخاطب آنها را ببیند. سال اول به درخواست آپارات برنامه را ساختیم و سپس تلویزیون تقاضا کرد که اجازه پخش برنامه را داشته باشد و تا سالِ گذشته هم این پخش ادامه داشت. امسال هم از سمت ما نکته‌ای نبود و مشخصاً مدیرِ کنونی شبکه نسیم علاقه‌ای به همکاری با تیم ما نداشت. علت آن هم این بود که به دنبال اعمال نگاه و درخواست‌های مشخصی با زاویه دید خودشان بودند و این موضوع با سلیقه ما همخوانی نداشت و ماهیت برنامه را تغییر می‌داد. به همین دلیل مدیریت صلاح دانستند با تیم دیگری کار کنند! در ادامه با چالش‌هایی مواجه شدیم که ادامه‌دار است و بخشی از آن به بحث مالکیت و حواشی اینچنینی اختصاص داشت.
وی تاکید کرد: بنای ساخت این برنامه بر اساس رقابت نبود و نیست، بلکه تنها به دنبال تولید محتوای فاخر و موثر بودیم. حتی اگر پلتفرمی هم همراهی نمی کرد مثل سال ۹۴ من برای همان تعداد محدودی از مخاطبان آن را پخش و منتشر می‌کردم. القصه که ما مشکلی با تلویزیون نداشتیم و شیوه تعامل به صورتی بود که امکان همراهی وجود نداشت.
«حسینیه معلی» و «باب قبله» مخاطب خودشان را می‌شناسند
این تهیه‌کننده، عملکرد تلویزیون درباره ساخت ویژه برنامه های مناسبتی امسال از جمله «حسینیه معلی» و سایر برنامه‌ها نیز توضیح داد: بعضی برنامه‌ها در تلویزیون درست سو گرفته‌اند و به نوعی محتوا با مخاطب همراه است؛ مثل «حسینیه معلی» که مشخصاً مخاطبش را معلوم می‌کند و می‌گوید با قشر خاکستری کاری ندارد و مخاطب هدفش بچه هیئتی‌ها، کسانی که روضه می‌روند، مداحان را می‌شناسند و... است؛ این اتفاق خوبی محسوب می‌شود چرا که نشان می‌دهد مخاطبش را درست انتخاب کرده است. «باب قبله» هم برنامه‌ای بود که محتوایش با جامعه مخاطبش همسوست اما به عقیده من، برنامه‌ای مثل «از سرگذشت» تا حدی سر درگم بود و با این دکور جذاب می‌شد محتواهای بهتری را دریافت کنیم، ولی رخداد تازه‌ای را در آن ندیدیم.
علی درستکار حرفش را به تُنگ آب می‌گفت و مخاطب را منقلب می‌کرد
این کارگردان سپس با یادآوری برنامه «این شب‌ها»ی تلویزیون که با اجرای علی درستکار چندین سال پخش می‌شد، بیان کرد: یادم می‌آید ۱۰ سال پیش ایشان با یک دکور ساده و تنها یک صندلی و میهمان، مخاطب خودشان را داشتند. در دکور فقط یک تنگ آب بود! با این تنگ آب حرف می‌زد، روضه می‌خواند و حال مخاطب را منقلب می‌کرد.
امین پرواس در پایان با ابراز تاسف از اینکه بیشتر از محتوا، دکور برنامه‌های مذهبی مورد توجه است، گفت: این روزها متأسفانه ما به سمت دکورهای بزرگ رفته‌ایم اما در حوزه محتوا حرفی نداریم که مخاطب را با خود همراه کنیم و این اتفاق از دل سیاستگذاران رسانه بیرون می‌آید. افرادی شبیه آقایان درستکار یا شهیدی‌فر که صاحب ایده بودند، حواسشان به مخاطب و محتوا بود حال یا با دکور ساده یا با دکوری متفاوت. در آن مقطع، اتاق فکرهایی بود که حالا دیگر نیست و حتی عنوان آن هم در تیتراژها دیده نمی‌شود.
