تحلیلی بر گرانی بازار مسکن
افزایش بی‌رویه و ۷۹ درصدی قیمت مسکن در مدت یک‌سال | تورم لحظه‌ای و قیمت‌های بدون کنترل عامل اصلی بسیاری از ناهنجاری‌هاست
افزایش قیمت هر مترمربع مسکن این روزها به یک معضل جدی تبدیل شده است. مشکلی که گریبان مستاجران و کارگران خانه به دوش را گرفته و دولت مردمی هم هنوز نتوانسته است برای آن چاره‌ای بیندیشد. طبق اعلام مرکز آمار ایران متوسط هر مترمربع مسکن در شهریورماه امسال نسبت به سال گذشته ۷۹ درصد افزایش داشته است.
به گزارش شمانیوز، شاید تنها شعار مدنظر قرار گرفته رأی دهندگان به دولت سیزدهم که نسبت به دیگر وعده‌های انتخاباتی سیدابراهیم رئیسی دارای اهمیت بیشتری بود، کاهش تورم خصوصا در تامین مسکن مورد نیاز اقشار ضعیف همچون کارگران است. شعاری که تاکنون نه تنها تحقق نیافته بلکه با گرانی لحظه‌ای و تورم‌های دورقمی نقطه به نقطه و عدم تعادل در حقوق کارگران نسبت به سبد معیشتی‌شان به یک معضل جدی برای این قشر زحمتکش و دیگر اقشار جامعه شده است. قیمت مسکن آنقدر بالا رفته که به نظر اجرای همان سیاست هر کسی نمی‌تواند از شهر برود را در اذهان تداعی می‌کند.
براساس اعلام مرکز آمار ایران، متوسط قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در تهران در شهریور ۱۴۰۲، به ۷۷ میلیون تومان در مترمربع رسید که ۷۹ درصد رشد را نسبت به شهریور سال گذشته نشان می‌دهد.
شاخص قیمت مسکن از منظر مرکز آمار ایران، دارای دو نوع میانگین قیمت حسابی و وزنی است.میانگین حسابی تقریباً هم سطح قیمت‌هایی است که بانک مرکزی تا دی ماه سال گذشته به شکل ماهانه، از نبض قیمت مسکن تهران، گزارش می‌کرد.
مرکز آمار، میانگین وزنی قیمت مسکن در تهران را براساس محاسباتی مرتبط با شاخص هدانیک، برآورد و اعلام می‌کند که خلاصه این روش محاسبه آن است که «وزن معاملاتی مناطق ۲۲ گانه» در محاسبه قیمت میانگین لحاظ می‌شود و از طرفی، اثر فاکتورهایی همچون «سن بنا» و «متراژ» که بر سطح قیمت آپارتمان تاثیر بالابرنده یا پایین برنده دارند، در میانگین وزنی، حذف می شوند.
میانگین وزنی قیمت مسکن در تهران در شهریور امسال به ۸۰ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رسیده است.
شاخص‌هایی که فقط در مرکز آمار ایران سنجیده شد و روش علمی دارد خود نشان از عمق فاجعه گسترش پدیده‌های کارتون‌خوابی، گورخوابی، بی‌خانمانی و هزاران آسیب اجتماعی منتج شده به این پدیده‌ها دارد. اما در واقعیت و کف جامعه این مباحث گسترده‌تر و عمیق‌تر است. پدران و مادرانی که برای جلوگیری از شرمنده‌بودن جلوی بچه‌های خود اقداماتی همچون تکدی‌گری، فروش مواد مخدر، فروش نوزاد، قاچاق کالا، جذب‌شدن توسط سرویس‌های آشوب و اطلاعاتی و... را علی‌رغم میل باطنی و به دلیل فشارهای ناشی از افزایش بی‌رویه قیمت مسکن و تورم لحظه‌ای مرتکب می‌شوند.
اقداماتی که در حوزه مسکن تاکنون به انجام رسید هیچکدام قابل مشاهده و محسوس نبود. حتی وزرای راه و شهرسازی کابینه سیزدهم به نظر یا تخصص لازمه را ندارند یا نمی‌خواهند برنامه‌های عاجل را در دستور کار قرار دهند. قیمت‌گذاری دستوری و دخالت‌های دولت در برخی جاهای صنعتی و تولیدی که نیازی نیست به انجام می‌رسد اما برای کنترل و ایجاد زیرساخت در ارائه محصولات تولید شده و نظارت بر روند بازارهایی همچون مسکن، هیچ اقدام مثمر ثمری به انجام نرسیده است.
و در آخر مطلبی که مختصر آمد، خلاصه گفته می‌شود؛ آقای رئیسی و کابینه دولت سیزدهم، تو خود بخوان حدیث مفصل از این مُجمل....
