شهبازی: مادرم گفت کاش بعد از بیهوش شدن، کشتی نمی‌گرفتی

به گزارش خبرنگارشمانیوز و به نقل از تسنیم:حسین شهبازی درباره کشتی‌اش با حسن یزدانی در هفته اول دور برگشت لیگ برتر کشتی آزاد در مشهد اظهار داشت: نمی‌دانستم مشهدی‌ها قصد استفاده از حسن یزدانی در وزن 92 کیلوگرم را دارند. صبح بود که کادر فنی دانشگاه آزاد به من گفت باید با او کشتی بگیرم. از این موضوع نترسیدم، گفتم می‌روم کشتی می‌گیرم و تلاشم را می‌کنم. در مورد حسن یزدانی واقعا نمی‌شود صحبت کرد. او شماره یک دنیا و کامل‌ترین کشتی‌گیر ممکن از نظر قهرمانی و همچنین اخلاق است. یزدانی از همه لحاظ فوق‌العاده است.

وی درباره اینکه برای المپیک قصد دارد در چه وزنی شانس خود را امتحان کند، گفت: من کشتی‌گیر 97 کیلوگرم بودم که وقتی وزن 92 کیلوگرم آمد، به خاطر اینکه سبک بودم، به این وزن آمدم. در لیگ هم برای تیم دانشگاه آزاد هم در 92 و هم در 97 کیلوگرم کشتی گرفتم. به همین دلیل احتمال در همین وزن کارم را برای المپیک دنبال کنم. در این زمینه با مربی‌ام اکبر فلاح نیز مشورت خواهم کرد.

نفر سوم مسابقات جهانی 2019 کشتی آزاد زیر 23 سال جهان در خصوص اتفاقی که در مبارزه با حریف ژاپنی‌اش در بوداپست رخ داد و او با وجود وضعیت جسمانی بدش، مبارزه را با برد به پایان رساند، خاطرنشان کرد: به کشتی‌گیر آمریکایی باختم، البته 2 بر صفر پیش بودم که فتیله‌ام در دستش جفت و جور شد و پشت سر هم به من فن زد و دیگر نتوانستم دفاع کنم و با اختلاف زیاد باختم. بعد از آن در گروه شانس مجدد به مصاف حریف ژاپنی رفتم. او در پی یک فن اشتباه، شاهرگ گردنم را تحت فشار قرار داد. داور باید سوت می‌زد که نزد. حدود 15 ثانیه دفاع کردم و یک لحظه چشمانم سیاهی رفت و بدنم بی‌حس شد. دست راستم را بالا بردم و می‌خواستم که داور کشتی را قطع کند. داشتم خفه می‌شدم، همان زمان بیهوش شدم و دیگر چیزی یادم نیامد.

شهبازی ادامه داد: بعد که به خودم ‌آمدم دیدم همه دورم جمع شده‌اند، انگار تازه از خواب بیدار شده بودم. خواستم که ادامه بدهم، چون کشتی‌گیر ژاپنی حریفی نبود که بخواهم به او ببازم. بعد از مبارزه تقی‌ اکبرنژاد وقتی دید حالم خوب نیست، گفت سلامتت مهم‌تر است، نمی‌توانی کشتی نگیر، اما دلم نیامد که بدون مدال برگردم.

کشتی‌گیر تیم دانشگاه آزاد با اشاره به وضعیت خانواده‌اش بعد از پخش شدن فیلم مبارزه و بیهوش شدنش در مصاف با حریف ژاپنی در فضای مجازی تاکید کرد: زمانی که در بوداپست بودم، برادرم نگذاشته بود مادرم این فیلم را کامل ببیند. وقتی برگشتم، خودم فیلم را نشان‌شان دادم که حال مادرم بد شد، خواهرم گریه کرد. مادرم می‌گفت کاش به کشتی ادامه نمی‌دادی و مدال هم نمی‌گرفتی. با این حال دوست نداشتم بدون مدال به خانه برگردم، خانواده‌ام چشم به راه بودند.

شهبازی در پاسخ به این سوال که بعد از کسب دو مدال برنز امیدهای جهان آیا پاداشی دریافت کرده است،؟ عنوان کرد: پاداش که هیچ، تماسی هم نگرفته‌اند. اینکه به آدم زنگ بزنند و توهین کنند، به نظر من از اینکه اصلا زنگ هم نزنند بهتر است. سال گذشته هم مدال گرفتم و از هیئت کشتی تهران هیچ تماسی گرفته نشد. در مازندران چه استقبالی از امیرحسین زارعی کردند، یا از سرلک در لرستان، اما برای من در پایتخت انگار نه انگار که مدال گرفته‌ام. من اصلا جایزه نمی‌خواهم، همین که حالم را بپرسند کافی است، اما از این کار هم دریغ می‌کنند.