افت سرانه آب در دسترس

به گزارش شمانیوز به نقل از هیبنا، کمپین اجتماعی «من ایرانم، مرا دریاب» از سوی بانک مسکن سعی دارد با آگاهی بخشی در زمینه آب، خاک و اقلیم، گامی در جهت حفاظت از محیط زیست بر دارد. ایران به عنوان کشوری که با آب و هوای خشک در سال های اخیر با کاهش میزان بارندگی مواجه بوده است.

گرمایش جهانی و همچنین افزایش جمعیت سبب شده که در ایران سرانه آب مصرفی نیز بسیار کاهش یابد. طبق گزارش های سازمان جهانی در آینده نه چندان دور شرایط آبی در ایران بحرانی تر خواهد شد. بنابراین با توجه به شرایط پیش آمده در منطقه خشک و کم آب ایران، نیاز به برنامه ریزی صحیح و بلندمدت جهت مقابله با بحران من آبی بیش از گذشته است.

بر اساس آمارها در حال حاضر مجموع پتانسیل آب تجدیدپذیر در کشور به کمتر از 88.8 میلیارد متر مکعب در سال رسیده که از این مقدار 10.8 هزار میلیارد متر مکعب مختص به تأمین نیاز زیست محیطی بوده و تنها 78 میلیارد مترمکعب در سال، قابل برنامه ریزی جهت تخصیص است.

بنابراین با توجه به جمعیت 80 میلیون نفر ایران، سرانه آب در دسترس برابر با 1110 متر مکعب به ازای هر نفر محاسبه می شود و انتظار می رود با رشد جمعیت و ادامه خشکسالی های آینده این رقم تا 770 مترمکعب به ازای هر نفر تا سال 1420 کاهش یابد. از سوی دیگر، نیاز به آب شرب کل کشور از مقدار کنونی بیش از 5.6 میلیارد مترمکعب در سال تا بیش از 8.3 میلیارد مترمکعب در سال افزایش می یابد.

همچنین روند افزایش نیاز آبی صنعت در کل کشور از 2.2 میلیارد مترمکعب در سال تا 4.2 میلیارد مترمکعب در سال با نرخ رشد سالانه 2.6 درصد برآورد شده است. بنابراین نیاز است که سیاست هایی در نظر گرفته شود که با توجه به افزایش نیاز آب برای هر ایرانی، توزیع متوازنی وجود داشته باشد.

برآوردها نشان می دهد که در صورتی که فرض شود نرخ 25 درصدی کاهش پتانسیل منابع آب تجدیدپذیر در دهه آتی از محل کاهش نزولات جوی و افزایش دمای هوا ادامه یابد، آنگاه پتانسیل آب قابل برنامه ریزی در کشور به کمتر از 60 میلیارد مترمکعب در سال می رسد که بیش از 100 درصد ظرفیت موجود برای تامین مصارف شرب، کشاورزی و صنعت است.

به عبارت دیگر، وضعیت منابع آب قابل برنامه ریزی به کمترین مقدار خود خواهد رسید و این بزرگترین مانع برای رشد اقتصادی است. زیرا پیش بینی می شود از سال 1410 روند رشد تولید ناخالص داخلی به دلیل کمبود آب در کشور معکوس خواهد شد.

در این شرایط بازچرخانی آب و افزایش بهره وری بخش کشاورزی به عنوان تنها گزینه های جایگزین قابل تعریف هستند که وابسته به فناوری خواهند بود. در نتیجه نیاز ضروری وجود دارد که با آگاهی بخشی به مصرف کنندگان از این ذخایر حیاتی محافظت شود.