نقش نظام صنفی در ایجاد تعادل در زیست بوم اقتصاد دیجیتال

اگر در زیست بوم اقتصاد دیجیتال یکسری واقعیتها را بعنوان پیش فرض بپذیریم، ازجمله اینکه:

اولاً، بخشی از خوشه های نوآوری‌ در فناوریهای نوظهور میتوانند به شکلی برافکنانه برخی مدل ‌های کسب و کار موجود را به مدلی دیگر تبدیل و با یک دگردیسی مدل کسب وکار موجود را بطور کامل برافکنده و حذف نماید و مدل جدیدی  را معرفی و ارائه نمایند.

ثانیاً، چون اصولاً بازار مشتریان سودآورتر و حساستر هدف‌گذاری و مورد هجوم  قرار میگیرد و  نوآوریها، بیشتردر جاهایی که مدلهای کسب و کار آنها مبتنی بر پلتفرم، دادههای حساس و سرمایه گذاری پایین است نفوذ می‌کنند، میتوان گفت که اغلب این نوآوریها  قابل پیش بینی و تاثیر آنها تا حدودی قابل محاسبه است.

ثالثاً، تحولات برافکن یک اتفاق یکباره و یا فشار محدود نخواهد بود بلکه زیرساختها و ساختارها را در درازمدت دچار تغییرات اساسی خواهد کرد اگرچه میزان و سرعت تاثیر در صنایع مختلف و حتی در هر یک از بخشهای یک صنعت یکسان نخواهد بود بطور مثال در صنعت خدمات مالی، قریب الوقوع ترین تاثیرات حوزه های برافکن در بخش بانکداری است، در حالی که بیشترین تاثیر حوزه برافکن بر بخش بیمه خواهد بود.

رابعاً، شرکتهای بزرگ استراتژی های موازی را به کار خواهند بست و رقابت شدیدی را با تازه واردان در حوزههای برافکن آغاز خواهند نمود.

در چنین شرایطی و بر اساس پیش فرض‌های فوق، همکاری بین نهادهای قانونگذار، شرکتهای بزرگ و تازه واردان به صنعت ضروری است تا ریسک مثبت و منفی که همه این بازیگران را مورد هدف قرار میدهد کنترل شود و نظام صنفی میتواند نقش راهبردی و رهبری در زمینه سازی رشد بازیگران جدید و توانمندسازی بازیگران قدیم و از این طریق ایجاد تعادل در بازار  را ایفاء نماید.

دکتر علیرضا خدا کرمی

عضو هیات مدیره گروه داده پردازی پارسیان و رییس هیات مدیره تجارت الکترونیک پارسیان