پادشاهی پیر، عاشق خرش بود و روزی هوس آموزش حرف زدن به خرش را کرد و جایزه کلانی برای کسی که بتواند به خرش حرف زدن یاد دهد، تعیین و موفق نشدن در آموزش خر را هم معادل کشته شدن اعلام کرد.
او آنقدر مبلغ جایزه را بالا برد که چند نفری طمع کردند و استاد آموزش شدند، اما متاسفانه «خر» سخن نگفت و همه داوطلبان جان خود را از دست دادند.
من به ۳ شرط می‌توانم به خر حرف زدن بیاموزم؛
اول: تهیه مکان آسایش کامل برای من و خانواده‌ام و خر شما
دوم: حقوق بالا و ماهانه
سوم: ۱۰ سال به من مهلت دهید.
شاه تمام این شروط را پذیرفت.
دوستان پیرمرد از او درباره این فکر احمقانه و خطرناک سوال کردند.
پیرمرد گفت شاه پیر است، خر پیر است و من هم پیرم، اما در این ۱۰ سال من و خانواده و خر به راحتی و جلال زندگی می‌کنیم و تا پایان مدت ۱۰ سال هم یا من یا شاه و یا خر می‌میریم.
این قصه مرا به یاد بعضی از طرح‌ها و پیشنهادات می‌اندازد، مثلا قرار بوده و هست که در ۱۴۰۴ به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه با هویت اسلامی و انقلابی و تعامل سازنده و مؤثر در روابط بین‌الملل برسیم و یک کشور توسعه‌یافته، متناسب با مقتضیات فرهنگی، جغرافیایی و تاریخی خود و متکی بر اصول اخلاقی و ارزش‌های اسلامی، ملی و انقلابی با تاکید بر مردم‌سالاری دینی، عدالت اجتماعی، آزادی‌های مشروع،حفظ کرامت و حقوق انسان‌ها و بهره‌مند از امنیت اجتماعی و قضایی، برخوردار از دانش پیشرفته، توانا در تولید علم و فناوری، متکی به سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی، امن، مستقل و مقتدر با سامانه دفاعی مبتنی بر بازدارندگی همه‌جانبه و پیوستگی مردم و حکومت و برخوردار از سلامت، رفاه، امنیت غذایی، تامین اجتماعی، فرصت‌های برابر، توزیع مناسب درآمد، نهاد مستحکم خانواده به دور از فقر، فساد، تبعیض و بهره‌مند از محیط زیست مطلوب، فعال، مسئولیت‌پذیر، ایثارگر، مؤمن، رضایت‌مند، برخوردار از وجدان کاری، انضباط، روحیه تعاون و سازگاری اجتماعی، متعهد به انقلاب و مفتخر به ایرانی بودن و دست‌یافته به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی با تاکید بر جنبش نرم‌افزاری و تولید علم، رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقای نسبی سطح درآمد سرانه و تحقق اشتغال کامل و نکات مثبت بسیار دیگر باشیم.
سال ۱۳۸۶ در شبکه دوم سیما هر جمعه ساعت ۸ شب برنامه‌ای به تهیه‌کنندگی دوست و استاد خوبم جناب ریوفی با اجرای من، به‌جای صندلی داغ پخش می‌شد.
در آن برنامه افراد زیادی حضور یافتند و اکثرا وعده می‌دادند در ۱۴۰۰ و بعد ۱۴۰۴ فلان و بهمان خواهیم کرد. یک بار همین آقای دکتر محسن خان رضایی، همشهری خوزستانی ما هم که حالا مسئول اقتصادی شده، حضور یافت و خانه‌دار و خودکفا شدن هر ایرانی تا ۱۴۰۴ را اعلام کرد. در این برنامه چند بار خدمت آقایان عرض کردم که هیچ زیرساختی فراهم نیست و چشم روی هم بگذاریم این ۱۰، ۲۰ سال تمام می‌شود و با این روش‌ها نمی‌شود، کشور برتر حوزه خاورمیانه شد.
حالا ۸ ماه از ۱۴۰۰ هم گذشته و ما هنوز درگیر مرغ و تخم‌مرغ هستیم. اگر تا سال ۱۴۰۴ این معضل را حل کنیم حتما در سال ۱۴۴۴ که این روزها بر زبان افتاده، یعنی (۴۴ سال ناقابل دیگر)جزو ۷ کشور برتر دنیا خواهیم شد. خوشبختانه طراحان امروز هم از خاورمیانه و منطقه عبور و ما را برای کل دنیا کاندیدا کرده‌اند و ۸ کشور صنعتی فعلی را هم نادیده گرفته و به رتبه ۹ هم راضی نشدند.
داستان ۱۴۰۰ و ۱۴۰۴ و ۱۴۴۴ و طرح‌های خانه‌سازی سالی یک میلیون و خودکفایی در برنج و گندم و آب و سد و مرغ و تخم‌مرغ و شترمرغ و امثالهم ، بازی‌های نمایشی کوتاه‌مدت کسانی است که هرازگاهی به عشق میز و مقام، در میدان‌های شهر، فیل هوا می‌کنند و شعبده‌بازی راه می‌اندازند و از دیوار چین عبور می‌کنند.
حالا هنوز قصه برترین در حوزه منطقه به پایان نرسیده ، قصه رشد ۸ درصدی اقتصاد مطرح شده است.
آقایان روی کاغذ برای بودجه ۱۴۰۱ نرخ رشد اقتصادی ۸ درصدی پیش‌بینی و برای آخرین سال برنامه ششم هم همین عدد را تکرار کرده‌اند، این در حالی است که در ۱۰ سال اخیر رشد اقتصادی وجود نداشته و تورم ۴۰ درصدی بانک مرکزی و ۴۰۰ درصدی کوچه و بازار و ۴۰۰۰ درصدی ۴۰ سال اخیر روشن و واضح است. دلار ۷ تومانی به ۲۸ هزار تومان رسیده است. اگر این تورم ۴۰۰۰ درصدی نیست، پس چیست؟
چگونه سازمان برنامه می‌خواهد سال آینده رشد ۸ درصدی بودجه را محقق سازد؟
با کدام تولید ملی؟ کدام فروش نفت و گاز؟ کدام صادرات؟
عملکرد شاخص رشد اقتصادی در برنامه‌های توسعه براساس اطلاعات سازمان برنامه و بودجه نشان می‌دهد در برنامه اول بالاترین و در برنامه پنجم کمترین رشد را داشته‌ایم. حالا با این شرایط سخت تحریم‌ها و گرفتاری‌های باقیمانده از دولت قبل، چگونه می‌توانیم به این اهداف برسیم؟
آقای دولت، اقتصاد یک موضوع واقعی و برمبنای آمار و اطلاعات است.
0 دیدگاه