آشنایی با داروی پروبانتلین + موارد مصرف و عوارض

پروبانتلین از دسته داروهای اتونومیک و ضد اسپاسم می باشد و از آن برای درمان زخم گوارشی و اسپاسم روده استفاده می شود . یبوست , نفخ و خشکی دهان از عوارض شایع این دارو می باشد .بیمارانی که دارای مشکل پروستات می باشند باید از مصرف این دارو خودداری کنند .

موارد مصرف داروی پروبانتلین

پروپانتلین به عنوان داروی کمکی برای درمان زخم های گوارشی و اختلالات گوارشی در اثر اسپاسم عضلات صاف معدی-روده ای مورد استفاده قرار می گیرد

فارماکوکینتیک

حدود ۵۰ درصد از راه خوراکی جذب می گردد و بقیه آن در دستگاه گوارش هیدرولیز می شود. نیمه عمر آن ۹ ساعت است. محل اصلی متابولیسم این دارو در کبد است و به آهستگی از کلیه دفع می گردد.

مکانیسم اثر

این دارو به طور رقابتی گیرنده های موسکارینی را مسدود کرده و باعث مهار حرکات عضله صاف و کاهش ترشحات معده می گردد.

عوارض جانبی پروبانتلین

احتمال بروز بالا رفتن حرارت بدن در مصرف این دارو در مناطق گرمسیر یا در صورت فعالیت شدید بدن وجود دارد، از عوارض شایع این دارو یبوست، احساس نفخ، کاهش تعریق، خشکی دهان، سردرد و نبض سریع می باشد.

هشدار ها

۱٫ در بیماران سالخورده احتمال بروز اختلال حافظه، هیجان، آشفتگی، خواب آلودگی یا اغتشاش شعور وجود دارد. ۲٫ به دلیل بروز خشکی دهان احتمال بروز پوسیدگی دندان ها، در مصارف طولانی مدت وجود دارد. ۳٫ در بیماری های انسدادی روده،‌ آشالازی و تنگی پیلور،‌ گلوکام با زاویه باریک، التهاب مری ناشی از برگشت محتویات معده به مری، احتباس ادرار و بزرگی پروستات با احتیاط مصرف گردد.

تداخلات دارویی

دفع ادراری پروپانتین در صورت استفاده از داروهای قلیایی کننده ادرار از جمله استازولامید به تاخیر می افتد. در صورت مصرف این دارو با آمانتادین، ‌ضد افسردگی های سه حلقه ای، داروهای ضد هیستامینی، سایر داروهای ضدموسکارینی، دیسوپیرامید، هالوپریدول و تیوگزانتین ها اثر ضدموسکارینی آنها تشدید می گردد.

ضداسیدها و داروهای ضد اسهال جاذب، جذب این دارو را کاهش می دهند. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد درد مخدر شبه تریاک ممکن است منجر به افزایش خطر یبوست شدید، انسداد و فلج روده ها و یا احتباس ادرار شود.

توصیه های دارویی

۱٫ برای افزایش جذب، این دارو، ۱-۵/۰ ساعت قبل از غذا مصرف گردد. ۲٫ احتمال افزایش حساسیت چشم ها به نور و بروز خشکی دهان وجود دارد. ۳٫ در هوای گرم یا در صورت فعالیت شدید بدنی احتمال افزایش دمای بدن وجود دارد.

درباره نکات قابل توصیه به بیمار بیشتر بدانید

۱ – قرص ها را به صورت کامل ببلعید و از خرد کردن و جویدن آن اجتناب کنید. ۲ – دارو را باید ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از غذا مصرف نمود. ۳ – در انجام کار با ماشین آلات و رانندگی باید احتیاط نمود ، زیرا دارو ممکن است اثرات خواب آوری داشته باشد. ۴ – در صورت بروز بثورات پوستی ، گر گرفتگی یا درد چشم به پزشک اطلاع دهید.

مصرف در سالمندان: پروپانتلین در بیماران سالخورده باید با احتیاط تجویز شود. مقدار مصرف کمتر توصیه می‌شود. افراد سالمند به استئوپروز ناشی از این دارو در مصرف طولانی مدت حساس ترند.

مصرف در کودکان: مصرف طولانی مدت آدرنوکورتیکوئیدها یا کورتیکوتروپین ممکن است موجب مهار رشد و بلوغ در کودکان و نوجوانان شود.

مصرف در شیردهی: پروپانتلین ممکن است در شیر ترشح شده و احتمالاً موجب مسمومیت شیرخوار شود. از مصرف این دارو در دوران شیردهی باید خودداری کرد. پروپانتلین ممکن است تولید شیر را کاهش دهد.

مسمومیت با پروبانتلین

مسمومیت و درمان

تظاهرات بالینی: نشانه‌های شبه کورار و اثرات محیطی مانند سردرد، مردمکهای گشاد و غیر فعال در مقابل نور، تاری دید، برافروختگی، گرمی و خشکی پوست، خشکی مخاطها، اختلال بلع، کاهش یا فقدان صداهای روده ، احتباس ادرار، افزایش حرارت بدن، تاکیکاردی، افزایش فشار خون، افزایش تنفس.

درمان: عمدتاً شامل اقدامات علامتی و حمایتی بر حسب نیاز است. در صورت هوشیار بودن بیمار ، با واداشتن بیمار به استفراغ (یا شستشو) محتویات معده را تخلیه کرده و به دنبال آن مسهل و ذغال فعال برای جلوگیری از جذب بیشتر دارو تجویز می‌کنند.

در موارد شدید ، فیزوستیگمین را می‌توان به منظور انسداد اثرات ضد موسکارینی پروپانتلین تجویز کرد. برای درمان شوک، در صورت لزوم مایعات به بیمار داده می‌شود. در صورت بروز احتباس ادرار، به کارگیری سوند ادراری ممکن است ضروری باشد.

منبع: دارویاب , پرسشکده