
روایت یک تجربه؛ امروز فرار و دیروز نمایش

زمانی که تلاش برای فرهنگ سازی استفاده از دستگاه های پز در اولویت مسوولان قرار گرفته بود و پس از سالیان متمادی این مهم در جامعه نهادینه شد؛ امروزه در سطح کشور به ویژه جزیره کیش، برای جامعه پرسش جدی تری ایجاد شده است. آنچه که ارائه دهنده خدمات و یا فروشندگان کالا همچون طلا فروشان را مجبور به فرار و دور زدن مجاب می کند مالیات ارزش افزوده ای است که آینهای از ناکامیهای دیروز را به تصویر می کشد.
به گزارش شمانیوز به نقل از رویکرد کیش،تجربه امروز بهروشنی یادآور این حقیقت تلخی است که نظارت کافی و مؤثر بر ارائهدهندگان خدمات به عموم مردم جزیره کیش، بهویژه در حوزههای حساس مانند خرید و فروش طلا، وجود ندارد. کافی است مشتری برای خرید طلایی به یکی از طلافروشیهای سطح جزیره مراجعه کند؛ با این پاسخ متعجب کننده و خلاف اصول حرفهای مواجه میشود؛ راهکار غیر قانونی برای پرداخت نکردن مالیات ارزش افزوده به مشتری داده می شود و چنین عنوان می کنند که باید مبلغ خرید خود را به جای پرداخت از طریق دستگاه پز ابتدا به بانک مراجعه کرده و به حساب فروشنده واریز و سپس کالا را تحویل بگیرد، آن هم بدون کوچکترین تضمین یا شفافیتی در فرآیند. این شیوه نهتنها اخلاق حرفهای را زیر سؤال میبرد، بلکه بهشدت به اعتماد عمومی آسیب میزند و به ایجاد بحران و افزایش تمایل به فرار از مسئولیت از سوی اصناف دامن میزند.
در چنین وضعیتی، جامعه عملاً هزینه گسترش بیاعتمادی و ناکارآمدی نظارتی را میپردازد؛ هزینهای که نتیجه سالها رویکرد تخصصی و نهادینه کردن استفاده از دستگاه های پز را در میان عموم جامعه رقم زده است.
سؤال جدیتر اینجاست: زمانی که قانون مالیات بر ارزش افزوده بهمثابه یک تکلیف عمومی برای همه افراد جامعه الزامآور شده، چرا در مقام عمل، هیچ نظارت مؤثری دراجرای این قانون و برخورد با تخلفات صورت نمیگیرد؟ چرا راهکارهای غیرقانونی و شیوههای دور زدن قانون هر روز بیشتر ترویج داده میشود و دغدغه سلامت اقتصادی یا اخلاقی جامعه به فراموشی سپرده شده است؟
اگر نظارت و شفافیت لازم در کنار مشارکت واقعی اصناف و مردم وجود نداشته باشد، نه تنها بحرانها تکرار خواهند شد، بلکه جامعه همچنان باید هزینه بیاعتمادی انباشتهشده را بپردازد؛ هزینهای که نتیجه چشمپوشی بر مسئولیتها و غفلت از نهادینهسازی واقعی فرهنگ پاسخگویی و شفافیت است.